ON MY OWN

و به نام گناه که ثابت میکند تو آدمی و او خدا

رستگاری

روی فرشی غرق در خون، زیر این منبر سراینده اعظم، شانه به شانه این مردم مسکوت به انتظار چه نشسته ام نمیدانم؟

و یا مانده ام برای چه تقلا میکنم و سینه را از جزر و مد بی پایان هوا در سینه رها نمیکنم و در پی چه میدوم.

و در عجبم با تمام این تاریکی به ظاهر ابدی برای چه به این جهان دلبسته ام؟

از برای چه کرم از تاریخ، کورم به حقایق و لالم بر وجدان؛ این خاموشی اگر رضا به سلاخی دیگران است آیا روزی سرسپردگی دیگران به ذبح من نخواهد بود؟ و باز پرسش های پایان ناپذیری مانند مجادله ای که به سفسته خواهد انجامید‌؛ ذهنم را به خود درگیر میکند تا مانند قاضی تاب از قضاوت نهایی خود یا دیگری هیچگاه رستگار نشوم. 

در این بین فقط میدانم اگر روزی بمیرم، دلم برای این دنیای بی رحم (اما زیبا) و ساکنان دوست داشتنی اش تنگ خواهد شد

ساکو شجاعی
98.8.6


سرود زندگی

داخل یک پرانتز به وسعت جهان، بوسه بر لبان هم، ایستاده بر تلی از آوار، نظاره کن تولد دوباره بشر از خاکستر جنگ پس از فروپاشی جهان، با سیراب شدن خاک از خون

بهای کوچک برای اشک بچه های جنگ، مادران سیاه پوش و پوتین و سلاح های مدفون. 

و در آخر بخوان به نام بشر، این زاده جدال ابلیس و الله از سرود زندگی، پس پایان آن.

ساکو شجاعی
98.8.12


وڵاتی زامدار

لە ژێر قورســــــای نەزانـــــی گـــەورەکـانم

بە زامــــــوو،خوێـــــــنـە هەردی شــەڵاڵانم
چاو بە فرمێـــــسـکی ئاســــۆی نیــشتمانم
بە جەســــــتە لاواز،ڕووتـــــــەی کـــزوڵانم
بــێ پێــــــــڵاو دەپێـــــوم هەنـــگـاوەکانم
دەبیـــــــنمەوە شاخ و پێــــــشمـەرگــەکانم
دایــــــکانی ڕەشپــــــوشـو چاو بە گــریانم

گەرچـــی کەڕم لە دەنــــگ قاقای ئاغەکـان
ئەگـەر کوێـــرم لە ڕووت لەشـــی لاوەکـان
بەڵام پــڕم لە ئێشــــــوو دەردوو نوقــسان
بە بوونـی تەرمـــی بـێ گیــــانی ڕۆڵـەکان
کون کونە جەرگــــم لە بێـــــدەنگی زەمان
لە ژێــر هەورە ڕەشـەی بەختـــی هەژاران
ئاسایـــــە مردن،تـــۆش بزانـــــــە قـوربان

گوێچکەی کەڕوو،دەستی بـــێ دەستـەڵاتم
دەردەداروو، ڕووخــــــاوو، کشـــــوو مـاتم
بە ماندویـــــــــی و بێ ئاگــــــــای،هاوکاتم
تەنانەت بو بێ دەنــــــگی لە دایــــک هاتم
بەڵام قــــەت نابـــــەزێ ئــــــــاڵای خـەباتم
کوردستــــــانم! هەر تۆی بیـــر و ئـــــاواتم
نابــــــێ بە چوار، هـەر دانێــــــــــکه وڵاتم

فرمیسک & ساکو شجاعی
98.8.24


All About Me :)

خان و خادم دیدم و مخلوق خالق ندیدم.
خاتون و خواجه دیدم و خالق مخلوق ندیدم.
اما هرچه را که ندیدم در چشمان کور عالم دیدم.
......................................
بر احساس ضرب خورده ام و سوار بر جسم باکره ام
میتازم از این قیل و قال تنهایی به سوی بیابانی نمادین
که هرچند دخترانش از خاک اند و خار اما می ارزند به صد گلبرگ و رنگ دختران خزان
-Sako-

Join Us

Join us in YouTube Join us in Telegram

documentary

    مستند سرای هیمن


    مستند سرگذشت محمد اوراز